Οι λαϊκές ρήσεις και παροιμίες αποτυπώνουν σχεδόν πάντα με αλληγορικό τρόπο βιώματα και αλήθειες της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής γης.

Η λέξη παροιμία προέρχεται από τις λέξεις παρά + οίμος, που σημαίνει κοντά στο δρόμο. Στην αρχαία Ελλάδα συνήθιζαν να δίνουν κάποια συνθήματα ή παραγγέλματα στους πολίτες, τα οποία ήταν γραμμένα πάνω σε πλάκες και τοποθετημένες κοντά στο δρόμο, δηλαδή παροίμον του δρόμου.

Εννοείται πως η κάθε παροιμία αποτελεί έναν πολύτιμο λαογραφικό θησαυρό, που μεταφέρθηκε από γενιά σε γενιά μέσω του προφορικού λόγου. Οι παροιμίες είναι λακωνικές, γλαφυρές και με μεγάλο νόημα βάσει εμπειριών και βιωμάτων, ενώ πολλές φορές χρησιμοποιείται ντοπιολαλιά και διάφορα γλωσσικά ιδιώματα.

Μαζί θα δούμε μια λίστα από παροιμίες της ελληνικής κοινωνίας για τον μήνα Οκτώβριο και της κηπουρικής/γεωργίας.

• Οκτώβρης και δεν έσπειρες, σιτάρι λίγο θα 'χεις.

• Αν βρέξει ο Οκτώβρης και χορτάσει η γη, πούλησε το σιτάρι σου και αγόρασε βόδια.

• Αν δε βρέξει, πώς θα ξαστερώσει;

• Αν δε βρέξει, ας ψιχαλίσει, πάντα κάτι θα δροσίσει. 

• Οκτώβρης κι αν δεν έσπειρες, οκτώ σπυριά δεν κάνεις.

• Οκτώβρης βροχερός, Οκτώβρης καρπερός.

• Άη Δημητράκη μου, μικρό καλοκαιράκι μου.

• Οκτώβρης-Οκτωβροχάκης το μικρό καλοκαιράκι.

• Όποιος σπέρνει τον Οκτώβρη, έχει οκτώ σειρές στ' αλώνι.

• Τα σταφύλια τρυγημένα, και τα σκόρδα φυτεμένα.

• Τ' άη - Δημητριού, τι είσαι 'σύ και τι 'μαι εγώ λέει το νιο κρασί στο παλιό (νιο = νέο) (26η Οκτωβρίου).

• Τ' Άη Λουκά σπείρε τα κουκιά (18η Οκτώβρη).

• Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια (κουδούνια μάλλον εννοούνται ο ήχος από τα κοπάδια των προβάτων).

• Ο Οκτώβρης συγυρίζει, ναφθαλίνη θα μυρίσει.

• Το Οκτωβριανό το λάδι, άλλος μήνας δε το βγάζει. 

• Του Άϊ Δημητρού, μέσα το κρεβάτι. Του Άϊ Γιωργού, έξω το κρεβάτι (κινητή γιορτή αναφορικά του Πάσχα).