Το Αλεξανδρινό ή Ποϊνσέτια ή Αστέρι της Βηθλεέμ είναι ένα από τα κυριότερα ανθοκομικά σύμβολα των Χριστουγέννων. Έχετε όμως αναρωτηθεί ποτέ για ποιο λόγο;

Μύθοι λένε πως κατά το 14ο - 16ο αιώνα, οι Αζτέκοι θεωρούσαν την Ποϊνσέτια ως φυτό άρρηκτα συνδεδεμένο με θεϊκή υπόσταση. Μια άλλη ιστορία ότι η Πεπίτα ήταν τρομερά στενοχωρεμένη, γιατί δεν μπορούσε να προσφέρει κάτι στο νεογέννητο Ιησού. Τότε, ο ξάδερφος της ο Πέντρο, καθώς διάβαιναν προς την εκκλησία, της είπε ότι ακόμη και το πιο ταπεινό δώρο κι αν προσφέρει, αν είναι δοσμένο από την καρδιά της, θα είναι ευπρόσδεκτο από τον Ιησού. Την ίδια στιγμή, η Πεπίτα σταμάτησε στην μέση του δρόμου κι άρχισε να ξεριζώνει μερικά αγριόχορτα μέχρι να καταλήξει να έχει ένα μπουκέτο απ' αυτά. Φτάνοντας στην εκκλησία, η Πεπίτα κοκκίνισε από την ντροπή της για το ευτελές δώρο της και άρχισε να κλαίει. Ξαφνικά, μέσα από τα αγριόχαρτα δημιουργήθηκαν κατακόκκινα βελούδινα άνθη, όπου και πήραν την ονομασία τους ως "Λουλούδια της Άγιας Νύχτας".

Ο πρώτος πρέσβης των ΗΠΑ στο Μεξικό, Joel Robert Poinsett, επισκεπτόμενος την πόλη Taxco στο Μεξικό κατά τα 1828 μαγνητίστηκε από τα πανέμορφα και εντυπωσιακά κόκκινα φυτά και αποφάσισε να στείλει κάποια μοσχεύματα στην Βόρεια Αμερική. Το 1837 ονομάστηκε επίσημα ως Poinsettia Pulcherrima προς τιμήν του πρέσβη, ενώ το επιστημονικό της όνομα νωρίτερα ήταν Euphorbia Pulcherrima (Ευφόρβια η Κομψοτάτη).

Έπειτα από 63 χρόνια, το 1900 μια οικογένεια με βαρύ ιστορικό στην κηπουρική στο Σαν Ντιέγκο, έκοψε τα φρέσκα φύλλα του Αλεξανδρινού και τα χρησιμοποίησαν ως χριστουγεννιάτικη διακόσμηση στο σπίτι τους. Κι έτσι, έγραψαν ιστορία, καθώς διαδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο με γρήγορους ρυθμούς.

Λόγω του παραπάνω, το Αλεξανδρινό είναι το φυτό με τις κορυφαίες πωλήσεις κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Το αγοράζουμε τόσο για την καλλωπιστική του αξία, όσο και για το ότι συμβολίζει την ευγνωμοσύνη και εκτίμηση.

Η 12η Δεκεμβρίου στην Αμερική εορτάζεται ως η "Μέρα της Ποϊνσέτιας" και ουσιαστικά είναι η αφετηρία της χριστουγεννιάτικης περιόδου. Η 12η Δεκεμβρίου δεν επιλέχθηκε τυχαία ως η "Μέρα της Ποϊνσέτιας", αλλά αποτελεί φόρο τιμής στον Πρέσβη Joel Poinsett, καθώς πέθανε την 12η Δεκεμβρίου του 1851.

Πολλοί πιστεύουν ότι τα κόκκινα φύλλα του Αλεξανδρινού αποτελούν και το άνθος του φυτού, όμως αυτό δεν ευσταθεί, καθώς τα άνθη του βρίσκονται μικροσκοπικά και κίτρινα στο κέντρο, όπου ενώνονται τα φύλλα.

Τα κόκκινα βράκτια φύλλα του Αλεξανδρινού χρειάζονται μια ανθρώπινη παρέμβαση για να είναι τόσο εντυπωσιακά. Θα πρέπει από τον Οκτώβριο μέχρι και το Νοέμβριο καθημερινά για 12-14 ώρες ημερησίως να καλύπτουμε τα φύλλα του φυτού με ένα σκούρο πανί, καθώς αποτελεί φυτό μικρής φωτοπεριόδου (φαινόμενο Φωτοπεριοδισμού). Έτσι, τα φύλλα του το Δεκέμβρη θα είναι βελούδινα και κατακόκκινα.

Τώρα, έχουμε έναν ακόμη λόγο για να διαλέξουμε Αλεξανδρινό για μας ή τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

 

Το πραγματικό όνομα της Ποϊνσέτιας δεν είναι αυτό, μιας και αυτό είναι το όνομα που πήρε χάρη στον Αμερικάνο Πρέσβη στο Μεξικό. Το πραγματικό όνομα του ιθαγενούς φυτού του Μεξικού είναι Cuetlaxochitl (Κετ-λα-σό-σι).

 

Με τον ερχομό του πρέσβη Joel Robert Poinsett στο Μεξικό, το φυτό γίνεται μια αποικιοκρατική απόδειξη για το πώς η ιστορία γράφεται από τους ισχυρότερους. Ο πρέσβης με μια σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο, θα δείτε ότι μισούσε του Ινδιάνους, ήταν ιδιοκτήτης σκλάβων και προωθούσε την λευκή ανωτερότητα (white supremacy) στα ταξίδια του και μέσα από την σκλαβιά.

Το φυτό δεν είχε καμιά σχέση με τα Χριστούγεννα, όπως το ξέρουμε στο χριστιανικό κόσμο σήμερα. Στην Λατινική Αμερική ήταν ένα ιερό φυτό το οποίο χρησιμοποιούνταν σε τελετές και ιεροτελεστίες για τη γέννηση του θεού Huitzilopochtli (Τυρκουάζ Πρίγκιπας) κατά τη διάρκεια του Χειμερινού Ηλιοστασίου. Ο Τυρκουάζ Πρίγκιπας θεωρείται ο Ήλιος των Αζτέκων, μία από τις δύο κύριες θεότητες της θρησκείας τους, που συχνά αντιπροσωπεύεται στην τέχνη είτε ως τροχιλίδα (hummingbird) είτε ως αετός.